همه ما کم و بیش با مواد شوینده سر و کار داریم و بارها این کلمه را شنیده‌ایم. وقتی از مواد شوینده خوب صحبت می‌کنیم، منظورمان محلولی است که بتواند آلودگی‌ها را از روی ظروف و لباس‌ها از بین ببرد. با فناوری‌های جدید، مواد شوینده نوینی به بازار عرضه شده است که بر اساس نانو پایه‌گذاری شده‌اند که ممکن است قابلیت‌های بیشتری نسبت به مواد شوینده معمولی داشته باشند. البته این به معنی حذف مواد شوینده معمولی نیست چرا که هر کدام جایگاه و کاربرد خاص خودشان را دارند.
مواد شوینده ترکیبی از چند سورفکتانت هستند که در محلول‌های رقیق خاصیت پاک‌کنندگی از خود نشان می‌دهند. . این مواد گروهی از ترکیبات می‌باشند که مشابه صابون هستند اما در آب‌های سخت حلالیت بیشتری دارند.
بر خلاف تصور همگانی، استفاده از مواد شوینده به تنهایی برای از بین بردن باکتری‌های موجود بر روی لباس یا ظروف کافی نیست، بلکه باید از آب گرم نیز در کنار مواد شوینده استفاده شود. اغلب ما برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی از شستشو با دمای پایین استفاده می‌کنیم، حال آنکه باکتری‌ها در شستشو با دمای پایین از بین نمی‌روند.
صابون معمولا از مواد طبیعی تهیه می‌شود و برای بهداشت فردی مورد استفاده قرار می‌گیرد. درحال که مواد شوینده از مواد شیمیایی مصنوعی تهیه می‌شوند و برای لباس‌ها و ظروف اثرات پاک‌کنندگی بیشتری نسبت به صابون دارند.
مواد شوینده بیشتر از صابون‌ها برای شستشو در آب سخت استفاده می‌شوند. آب سخت آبی است که شامل یون‌های فلزاتی مانند کلسیم ومنیزیم است. شستشو در آب سخت دشوار است و به دلیل تشکیل رسوب نسبت به آب نرم (آبی که فاقد یون‌های فلزی باشد)، کف بیشتری تولید می‌کند.
دلایل ترجیح استفاده مواد شوینده نسبت به صابون‌ها در آب سخت: